Razvoj gitare kroz vekove

Počeci gitare

Gitara je danas jedan od najpopularnijih i najpristupačnijih muzičkih instrumenata. Gitara spada u grupu žičanih instrumenata na kojima se ton proizvodi trzanjem - čujanjem žica.
Kolevka gitare i laute koja je slična gitari je jugozapadna Azija. Stari narodi kao što su: Sumeri, Asiri i Vavilonci oko 2600. godine pre nove ere su imali instrumente od drveta na kojima su razapete žice. Naziv ovog pretka gitare bio je alud. Pošto UD na starom arapskom jeziku znači drvo, lako je zaključiti da je osnova na kojoj je bila razapeta žica bila od drveta. Pod uticajem romanskih jezika od naziva alud nastao je naziv laud, odnosno lauda, a u našim krajevima leut.

alud - jedan od najstarijih oblika gitare

Stari Persijanci takođe imaju sličan instrument koji zovu tar. U grobnicama starih Egipćana nalaze se crteži koji predstavljaju instrumente, koji se takođe mogu smatrati precima laute ili gitare. Najstariji crteži potiču još iz Starog Egipta negde oko 2500. do 2400. godina pre nove ere. Podatak da se crteži ovih starih instrumenata nalaze i na zidovima grobnica iz kasnijeg doba govore da se ovaj instrument razvijao i u starom Egiptu. U doba Senastris-a I (1950 - 1935. pre n.e.) dolazi se do sličnog oblika kasnijem obliku laute. Na zidovima grobnica kasnijih vladavina (vladavina Tebe) primećuje se i razvijeni oblik gitare koji je nalik na današnji. U to vreme se javljaju i kinor i nefer. 

Kinnor i nefer

U staroj Grčkoj žičani instrumenti su bili takođe popularni. Oni su od Persijanaca preuzeli tar i dali mu naziv kitara. Pominje se u Grčkoj negde oko 440 godina pre n.e. 

Postoje podaci da su i stari Sloveni posedovali žičane instrumente na kojima su svirali.

Počeci moderne gitare

U doba Karla Velikog u Evropi su već uveliko rasprostranjeni žičani instrumenti raznih oblika. Ovi instrumenti su slični današnjem obliku laute ili gitare. 

Može se reći da pun razvoj gitare i laute u Evropi počinje dolaskom Arabljana u 9. veku. Oni donose alud koji se lako širio po evropskim zemljama. Ovaj instrument je imao veliki značaj za opšti razvoj muzike, bez obzira da li se pojavljivao u obliku laute, gitare ili vihuele, kako su je zvali Španci. Prve instrumentalne kompozicije nastale su na ovom instrumentu. 

   U 13. veku pojavljuju se nazivi "gitara morisca" i "gitara latina".

Gitara morisca i gitara latina

Dalji muzički razvoj stavljao je izvođače pred sve složenije tehničke zahteve, a oni su vršili pritisak na graditelje da zbog tih zahteva prilagode oblik i konstrukciju instrumenta. Prave se instrumenti različitog oblika i forme sa ispupčenim i ravnim dnom, lepljenjem ploča. Traže se najbolje vrste drveta za izradu tela i vrata. Zbog zahteva određenih kompozicija prave se instrumenti sa jednim ili dva vrata, sa četiri ili čak dvadeset sedam žica. Tada požinje razdvajanje oblika laute od gitare, iako je način sviranja ostao isti ili bar sličan. 

U to doba veliki majstori popus Johana Sebastijana Baha, komponovali su veliki broj kompozicija za lautu. Bah je napisao 4 svite za ovaj instrument. Vremenom se najpre ustalio oblik laute, a u 18. veku i gitare. Poznati graditelj violina A. Stradivarius pravio je i gitare. Njegove gitare odgovaraju savremenom obliku. 

Dimenzije gitare se nisu ustalile ni do današnjeg dana. Ustaljenoj verziji gitare odredjen je i način proizvodnje tona, način sviranja i upotrebe, pa se u tom pogledu skoro i ne eksperimentiše danas. Danas se gitare medjusobno razlikuju od unutrašnje konstrukcije, izboru drveta i materijala i ukrasima. Što se tiče savremene klasične koncertne španske gitare dimenzije različitih graditelja su približno iste. 

Moderne gitare

Klasična gitara

Akustična gitara